Πρόσφατη κινέζικη μελέτη που περιλάμβανε εκατοντάδες εφήβους υποδηλώνει ότι ο δρόμος από την υποστηρικτική συμπεριφορά που υιοθετούν οι γονείς στην μακροχρόνια επιμονή ενός παιδιού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην καλλιέργεια συγκεκριμένων θετικών συναισθημάτων.
Διαβάστε επίσης: Επιδόσεις και σχέσεις: Η απαραίτητη δεξιότητα για να τις βελτιώνει το παιδί
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό International Journal of Psychology, παρακολουθεί τους μαθητές με την πάροδο του χρόνου και δείχνει πώς η δυναμική της οικογένειας μεταφράζεται στο χαρακτηριστικό που ονομάζεται επιμονή μέσω μιας αλυσιδωτής αντίδρασης ευγνωμοσύνης και ικανοποίησης από τη ζωή. Η εν λόγω έρευνα δείχνει ότι η θερμή γονική συμπεριφορά ενισχύει την αποφασιστικότητα, πρώτα καλλιεργώντας ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης και γενικής ευημερίας.
Τι σημαίνει «επιμονή»;
Η έννοια της επιμονής έχει γίνει σημαντικό θέμα στην ψυχολογία και την εκπαίδευση. Ορίζεται ως ο συνδυασμός πάθους και επιμονής για την επίτευξη μακροπρόθεσμων στόχων. Αποτελεί μία μη γνωστική ικανότητα που προβλέπει την επιτυχία. Περιλαμβάνει τη διατήρηση του ενδιαφέροντος και της προσπάθειας παρά τις αποτυχίες ή τις δυσκολίες. Αν και η επιμονή συχνά μετριέται ως ατομικό χαρακτηριστικό, οι ερευνητές εξετάζουν όλο και περισσότερο τα περιβαλλοντικά στοιχεία που τη διαμορφώνουν.
Η οικογένεια αποτελεί το βασικό κοινωνικό πλαίσιο για την ανάπτυξη στην πρώιμη εφηβεία. Παρά το γεγονός ότι οι έφηβοι συχνά αναζητούν ανεξαρτησία και στρέφουν την προσοχή τους στους συνομηλίκους, οι γονείς παραμένουν θεμελιώδεις για τη συναισθηματική υποστήριξη.
Τι έδειξε η έρευνα
Οι ερευνητές ήθελαν να χαρτογραφήσουν την ψυχολογική «γέφυρα» ανάμεσα στις πράξεις των γονέων και την αναπτυσσόμενη ανθεκτικότητα του παιδιού. Υποθέτουν ότι συγκεκριμένοι εσωτερικοί μηχανισμοί πρέπει να γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ εξωτερικού γονικού στυλ και εσωτερικής παρακίνησης.
Η μελέτη βασίζεται στη θεωρία ότι τα θετικά συναισθήματα κάνουν πολύ περισσότερα από το να κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται καλά. Στην πραγματικότητα, διευρύνουν την αντίληψη και ενθαρρύνουν νέες σκέψεις και δράσεις. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η διευρυμένη προοπτική οικοδομεί προσωπικούς πόρους, όπως η ανθεκτικότητα και οι κοινωνικές σχέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η ευγνωμοσύνη θεωρείται ένα από τα σημαντικά θετικά συναισθήματα.
Γονείς και η «αλυσίδα» που οδηγεί στην επιμονή του παιδιού
Στην έρευνα, εξετάστηκαν για 18 μήνες 660 μαθητές ηλικίας 11-15 ετών. Η συλλογή δεδομένων έγινε σε τρία στάδια. Στο πρώτο, οι μαθητές αξιολόγησαν τη συμπεριφορά των γονέων τους ως προς τη γονική φροντίδα (θερμή και συμπονετική συμπεριφορά), την ενθάρρυνση αυτονομίας και τον έλεγχο (υπερπροστασία ή παρεμβατικότητα). Ως «θετική ανατροφή» ορίστηκε η υψηλή φροντίδα, η υψηλή υποστήριξη αυτονομίας και ο χαμηλός έλεγχος.
Εννέα μήνες αργότερα, στο δεύτερο στάδιο, οι μαθητές απάντησαν σε ερωτήσεις για τα τρέχοντα συναισθήματά τους, την τάση να αισθάνονται ευγνωμοσύνη και την ικανοποίησή τους από τη ζωή. Στο τελευταίο στάδιο, επτά μήνες αργότερα, αξιολογήθηκε η επιμονή τους.
Η ανάλυση αποκάλυψε μια ξεκάθαρη «αλυσίδα». Οι έφηβοι που αντιλαμβάνονταν τους γονείς τους ως θερμούς και υποστηρικτικούς ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα ευγνωμοσύνης στη συνέχεια. Αυτή η ευγνωμοσύνη προέβλεπε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή, η οποία με τη σειρά της συνδέθηκε με υψηλότερα επίπεδα επιμονής.
