Οι σύγχρονοι γονείς έχουν πρόσβαση σε περισσότερη πληροφορία από οποιαδήποτε προηγούμενη γενιά. Βιβλία για γονείς, blogs ειδικών, λογαριασμοί στα social, φόρουμ γεμάτα γνώμες για κάθε πιθανή επιλογή.
Διαβάστε επίσης: Παιχνίδι: Όταν τα παιδιά παίζουν, μαθαίνουν
Η γονεϊκότητα έχει «δυσκολέψει»
Όλη αυτή η πληροφορία υποτίθεται ότι θα έκανε τη γονεϊκότητα πιο εύκολη. Αντίθετα, την έκανε πιο αγχωτική. Αμφιταλαντευόμαστε για τα πάντα, ψάχνουμε ατελείωτα και ανησυχούμε για αποφάσεις που οι προηγούμενες γενιές έπαιρναν συχνά χωρίς δεύτερη σκέψη.
Οι γονείς και οι παππούδες μας δεν ήταν καλύτεροι ή εξυπνότεροι, ίσα-ίσα έκαναν αρκετά σφάλματα, όμως σε πολλές περιπτώσεις ήξεραν ποιο είναι το σωστό χωρίς υπερανάλυση. Οι σκέψεις τους δεν ήταν τόσο χαοτικές, γιατί δεν είχαν τη συνεχή ροή πληροφοριών να τους παρουσιάζει κάθε ενδεχόμενο για όλα όσα μπορεί να κάνουν λάθος.
Γονείς και οι 7 ανησυχίες τους
Οι σημερινοί γονείς που έχουν στενούς δεσμούς με τα παιδιά τους ποτέ δεν υπερβαίνουν αυτά τα 7 όρια:
1. Η τέλεια ρουτίνα ύπνου
Οι σύγχρονοι γονείς αγχώνονται για το πώς θα κοιμηθεί το παιδί τους. Ποια θα είναι η σειρά των δραστηριοτήτων του στη βραδινή ρουτίνα του, πότε ακριβώς θα γίνουν, σε ποιο περιβάλλον. Μπάνιο πριν ή μετά το βιβλίο; Θερμοκρασία δωματίου; Λευκός θόρυβος ή σιωπή; Κουρτίνες για συσκότιση ή αμυδρό φως;
Οι γονείς ανησυχούν για το αν δημιουργούν καλές συνήθειες ύπνου ή αν βλάπτουν ψυχολογικά το παιδί. Οι προηγούμενες γενιές απλώς έβαζαν τα παιδιά στο κρεβάτι. Τέλος. Χωρίς περίπλοκες ρουτίνες, χωρίς στρατηγικές, χωρίς άγχος για μακροχρόνιες συνέπειες.
Σίγουρα, είναι καλό να προσέχουμε κάποια βασικά πράγματα για να μην επιβαρύνεται το παιδί, ωστόσο σε καμία περίπτωση το υπερβολικό άγχος δεν προσφέρει καλύτερο ύπνο στα παιδιά. Το μόνο που καταφέρνει είναι οι γονείς να νιώθουν αποτυχημένοι, αν η ρουτίνα δεν λειτουργεί τέλεια.
2.Έλεγχος κάθε συστατικού στη διατροφή τους
Σήμερα οι γονείς διαβάζουν τις ετικέτες των τροφίμων με μανία, συζητούν για βιολογικά έναντι συμβατικών τροφίμων, προσέχουν πάρα πολύ τη ζάχαρη και παρακολουθούν κάθε μπουκιά του παιδιού.
Εννοείται ότι πρέπει να έχουν έλεγχο στο τι τρώει το παιδί, ιδίως σε μικρότερες ηλικίες, και πώς να είναι ασφαλές κατά την κατανάλωση συγκεκριμένων φαγητών, όμως προσπαθώντας να προστατεύσουν την υγεία του με κάθε κόστος, το επίπεδο άγχους τους ανεβαίνει σε σημείο που δεν μπορούν να το ελέγξουν και συχνά τείνει να είναι δυσανάλογο με τους πραγματικούς κινδύνους.
3.Εκπαιδευτική αξία κάθε δραστηριότητας
Οι σύγχρονοι γονείς αισθάνονται πίεση να κάνουν κάθε στιγμή εκπαιδευτική. Τα παιχνίδια πρέπει να αναπτύσσουν δεξιότητες. Τα προγράμματα στην τηλεόραση πρέπει να διδάσκουν γράμματα ή αριθμούς και όχι να είναι απλώς διασκεδαστικά.
Υπάρχει συνεχής ανησυχία για το αν τα παιδιά υστερούν, για το αν χάνουν χρόνο, αν φτάνουν στα αναπτυξιακά ορόσημα στην ώρα τους. Κάθε δραστηριότητα αξιολογείται για την εκπαιδευτική της αξία.
Οι προηγούμενες γενιές άφηναν τα παιδιά απλώς να παίζουν. Δεν υπήρχε πίεση να τα κάνουν όλα εκπαιδευτικά ή να σχεδιάσουν το παιχνίδι στρατηγικά. Τα παιδιά μάθαιναν ζώντας και παίζοντας φυσικά.
4. Χρόνος οθόνης
Σήμερα οι περισσότεροι γονείς μετρούν τον χρόνο οθόνης με ακρίβεια, χρησιμοποιούν εφαρμογές, νιώθουν τύψεις για κάθε λεπτό παραπάνω στις συσκευές, ανησυχούν για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις.
Δεν έχουν άδικο, καθώς οι επιπτώσεις είναι πολλές και επιστημονικά αποδεδειγμένες. Παλαιότερα, όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Η τηλεόραση ήταν περιορισμένη με λίγα κανάλια. Τα παιδιά παρακολουθούσαν τα αγαπημένα τους προγράμματα και οι γονείς δεν μετρούσαν τα λεπτά, ούτε ανησυχούσαν τόσο πολύ για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους. Ο χρόνος οθόνης χρειάζεται πλέον προσοχή λόγω των σύγχρονων συσκευών, αλλά η υπερβολική ακρίβεια προκαλεί περισσότερο άγχος από ό,τι ωφελεί.
5. Το «είδος» γονεϊκού στυλ
Σήμερα οι γονείς ταυτίζονται με φιλοσοφίες και στυλ γονεϊκότητας. Υπάρχει πίεση να είναι συνεπείς με τη φιλοσοφία τους, να μην ανακατεύουν μεθόδους, να υπερασπίζονται τις επιλογές τους.
Οι προηγούμενες γενιές απλώς μεγάλωναν τα παιδιά τους, χωρίς να δίνουν ονόματα για τις μεθόδους τους. Σίγουρα, βοηθά να ξέρουμε τι κάνουμε και γιατί, όμως η υπερπληροφόρηση γύρω από τις μεθόδους γονεϊκότητας μπερδεύει. Η γνώση των στυλ ανατροφής μπορεί να βοηθά, αλλά η υπερβολική προσκόλληση σε μια ταυτότητα ίσως δημιουργεί άγχος, αντί να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού.
6. Τεκμηριωμένα κάθε ορόσημο και στιγμή
Οι σύγχρονοι γονείς νιώθουν την ανάγκη να φωτογραφίζουν και να καταγράφουν τα πάντα. Το πρώτο χαμόγελο, την πρώτη μπουκιά, το πρώτο βήμα, την πρώτη μέρα σχολείου.
Τα social media ενισχύουν αυτήν την πίεση και την ανάγκη της υπερέκθεσης μαμάδων μπαμπάδων και παιδιών, δημιουργώντας συχνά και σύγκριση για το ποιος «τεκμηριώνει» πιο καλά την παιδική ηλικία. Οι προηγούμενες γενιές θυμόντουσαν ορόσημα και έβγαζαν κάποιες φωτογραφίες, χωρίς πίεση να καταγράψουν τα πάντα. Η συνεχής τεκμηρίωση μπορεί να εμποδίζει την παρουσία. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με την αποτύπωση της στιγμής, που τελικά χάνουμε τη στιγμή.
7. Τι σκέφτονται οι άλλοι γονείς για τις επιλογές σας
Οι σύγχρονοι γονείς είναι υπερβολικά ευαίσθητοι στη γνώμη άλλων. Όλοι έχουν μία γνώμη για όλους και τη λένε στο διαδίκτυο. Για το παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου, για τον θηλασμό, για την πειθαρχία, για τα σνακ του παιδιού. Οι προηγούμενες γενιές δεν ήταν συνεχώς εκτεθειμένες στις γνώμες και τις επιλογές άλλων. Σίγουρα είχαν τη άποψη συγγενών και φίλων, όμως η έκθεσή τους σε αυτή, γινόταν πιο σπάνια.
Οι προηγούμενες γενιές, σε καμία περίπτωση, δεν τα έκανα όλα σωστά. Έκαναν λάθη και μάλιστα πολλά. Αλλά είχαν κάτι πολύτιμο, είχαν αυτοπεποίθηση. Δεν αμφισβητούσαν τα πάντα, γιατί δεν είχαν αμέτρητη πληροφορία για όλα όσα θα μπορούσαν να κάνουν λάθος.
