Ο αριθμός των λέξεων που λέει ένα 2χρονο παιδί αποτελεί δείκτη για προβλήματα λόγου, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Πόσες λέξεις πρέπει να λέει ένα νήπιο; Σε αυτό το ερώτημα προσπάθησαν να βρουν απάντηση οι αμερικανοί επιστήμονες από το Κολέγιο Μπράιν Μορ, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η ενδεχόμενη καθυστέρηση λόγου στη συγκεκριμένη ηλικία μπορεί να ακολουθήσει τα παιδιά σε όλη τους τη ζωή.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, παρόλο που τα περισσότερα νήπια με καθυστέρηση στην ομιλία επανέρχονται μέχρι την ηλικία των 5 ετών, υπάρχει και ένας σημαντικός αριθμός παιδιών των οποίων η λεκτική καθυστέρηση μπορεί να τα ακολουθήσει και στη σχολική τους περίοδο, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στη διαδικασία της μάθησης.

Όπως περιέγραψαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης (AAAS), με τη βοήθεια απλών τεστ λεξιλογίου μπορεί να διαγνωστεί ποια παιδιά θα έχουν προβλήματα στην εκμάθηση της γλώσσας στο σχολείο, ώστε να ακολουθήσουν την απαιτούμενη θεραπεία.

Στην έρευνά τους συμπεριέλαβαν μια ομάδα γονέων, από τους οποίους ζητήθηκε να σημειώσουν σε μία λίστα από 310 λέξεις, εκείνες που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά τους μέχρι την ηλικία των 2 ετών. Στη συνέχεια, οι ερευνητές παρακολούθησαν την πρόοδο των παιδιών αυτών για ένα διάστημα 15 χρόνων. Από αυτά, 26 παιδιά άργησαν να μιλήσουν, ενώ 23 χρησιμοποιήσουν φυσιολογικό λεξιλόγιο για την ηλικία τους.

Βάσει των ευρημάτων τους, τα παιδιά ηλικίας 2 ετών έλεγαν περίπου 70-225 διαφορετικές λέξεις. Αντίθετα, τα παιδιά που εμφάνιζαν καθυστέρηση στο λόγο τους έλεγαν μόλις 50 λέξεις ή λιγότερες. Ορισμένες από τις πρώτες τους λέξεις ήταν οι εξής: «γάτα», «σκύλος», «αυτοκίνητο», «παπούτσι» και «όχι».

Κατά τη διάρκεια της 15ετούς παρακολούθησης των μικρών, οι ερευνητές τούς υπέβαλλαν συχνά σε τεστ λεξιλογίου, Γραμματικής, λεκτικής μνήμης και ανάγνωσης. Παρατήρησαν, λοιπόν, ότι τα περισσότερα κατάφεραν μεγαλώνοντας να φτάσουν το μέσο γλωσσικό επίπεδο των συνομηλίκων τους, σημειώνοντας όμως καθυστέρηση σε κάθε στάδιο ανάπτυξής τους.

Όπως εξηγεί η ψυχολόγος και επικεφαλής της μελέτης, δρ Λέσλι Ρεσκόρλα, τα παιδιά ανέκτησαν το χαμένο έδαφος του λόγου με διαφορετικούς ρυθμούς. Και συνεχίζει: «Μέχρι την ηλικία των 4 ετών, τα περισσότερα από αυτά βρίσκονταν σε ένα μέσο επίπεδο και μέχρι την ηλικία των 6 σημείωναν υψηλές σχολικές επιδόσεις. Τα ανησυχητικά νέα αφορούν τις ηλικίες μετά τα 17, όπου τα παιδιά που όταν ήταν μικρά είχαν εμφανίσει καθυστέρηση στο λόγο τους, είχαν πολύ χαμηλότερες επιδόσεις στις μετρήσεις συγκριτικά με συνομηλίκους τους».

Πάντως, η ίδια δεν διστάζει να τονίσει ότι, πέρα από τα διάφορα επιστημονικά μέσα, αυτό που χρειάζονται πραγματικά τα παιδιά είναι κάποιον να τους μιλάει, προκειμένου να τους προσφέρει το γλωσσικό ερέθισμα. «Μαθαίνουν και από την τηλεόραση κάποια πράγματα, όμως σίγουρα χρειάζονται ένα… σύμμαχο στον ‘αγώνα’ της γλώσσας», συμπληρώνει.

Με λίγα λόγια, η στάση των γονιών κρίνεται καθοριστική και στον τομέα αυτό, όπως άλλωστε και σε οποιονδήποτε άλλον τομέα αφορά την ανάπτυξη των παιδιών τους. Γι’ αυτό, μη χάνετε ευκαιρία να συζητάτε μαζί τους… η επικοινωνία είναι το καλύτερο ερέθισμα!