Ας είμαστε ειλικρινείς. Το «αντίο» στο μπιμπερό είναι μια φάση της ανάπτυξης που οι μαμάδες δεν ξεχνούν ποτέ. Γιατί το να ρουφάει το μπιμπερό του είναι πολύ πιο πρακτικό και γρήγορο από το να πίνει από το ποτηράκι. Το παιδί μπορούσε να το κάνει μόνο του, χωρίς να λερώνει τα πάντα γύρω του. Προσοχή, όμως. Μήπως, εάν καθυστερήσει αυτή η φάση, υπάρχει κίνδυνος αργότερα το παιδί να δυσκολευτεί περισσότερο να αποχωριστεί το μπιμπερό του; Η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος. Εάν περάσει αρκετός καιρός, το παιδί θα εγκαταλείψει με μεγαλύτερη δυσκολία κάτι που θεωρεί πλέον δικαίωμά του. Το σίγουρο είναι ότι το να μάθει να πίνει από το ποτηράκι και να μην ρουφάει από το μπιμπερό απαιτεί από τη μαμά πλεόνασμα υπομονής, χρόνου και κόπου. Αλλά να είστε βέβαιες ότι οι προσπάθειες που κάνετε τώρα, όταν το παιδί προσπαθεί να ζήσει με μεγαλύτερη αυτονομία όλες τις πτυχές του γεύματος (πίνει από το ποτηράκι του, προσπαθεί να φάει μόνο του) θα ανταμειφθούν. Η νέα κατάκτηση θα εδραιωθεί γρήγορα και το πέρασμα θα γίνει με τρόπο ουσιαστικά «ανώδυνο». Πόσο χρόνο θέλει; Το κλειδί της υπόθεσης είναι, ιδιαίτερα στην αρχή,  να αρχίσετε να ελαττώνετε τη συχνότητα με την οποία το παιδί χρησιμοποιεί το μπιμπερό, ανάλογα με τις ανάγκες τις δικές του, αλλά και τις δικές σας. Για παράδειγμα, κρατήστε το μπιμπερό του πρωινού και βραδινού γεύματος με γάλα. Δώστε του νερό και χυμούς φρούτων με το ποτηράκι. Τι γίνεται όμως με μερικά πιτσιρίκια που τριγυρίζουν όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι με το μπιμπερό στο χέρι, ρουφώντας κάθε λίγο και λιγάκι το περιεχόμενό του; Είναι οι περιπτώσεις που χρησιμοποιούν το μπιμπερό ως υποκατάστατο της πιπίλας, αυτού του τόσο παρηγορητικού εργαλείου. Ρουφώντας το μπιμπερό του, απολαμβάνει τόσο το πιπίλισμα όσο και την αίσθηση της ασφάλειας. Μικρά τεχνάσματα Η χρήση του μπιμπερό μετά την ηλικία των δύο χρόνων, αποτελεί μια βλαβερή συνήθεια, ιδιαίτερα για τα δοντάκια του. Το αποτέλεσμα είναι, ήδη από τα δύο του χρόνια, να προκαλείται τερηδόνα στα δόντια του. Γι’ αυτό: –  Προχωράτε σιγά-σιγά. Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι κάθε αλλαγή απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από το παιδί σας . Οι απότομες φράσεις «Δεν υπάρχει πια μπιμπερό. Το πέταξα» δεν το βοηθούν να γίνει περισσότερο ανεξάρτητο. –  Αντίθετα, κάνετε συμβιβασμούς, σεβαστείτε τις ανάγκες και τους ρυθμούς του, αφήστε το να νιώσει κάθε φάση της ανάπτυξής του ως μια πραγματικά δική του κατάκτηση. –  Θα μπορούσατε ακόμα να βρείτε τρόπους για να το απασχολείτε συνεχώς ώστε να «ξεχνά» το μπιμπερό και να μην το ζητάει. – Μην ξεχνάτε ότι το κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς. Χαλαρώστε και να μην δίνετε υπερβολική προσοχή στις «επικρίσεις» των άλλων. Σημασία έχει κάθε αλλαγή να γίνεται όποτε το παιδί νιώθει έτοιμο και όχι κάτω υπό την πίεση ότι δεν θα σας πουν «καλή μητέρα». – Συχνά μάλιστα χρειάζεται να κάνετε «υπομονή» λίγες μόνο εβδομάδες. Ξαφνικά, μπορεί αν δείτε το παιδί -που δημιουργούσε δράματα χωρίς το μπιμπερό του- να δέχεται με μεγάλη προθυμία να πιει το γάλα του από το ποτηράκι. «Με το ποτηράκι πίνει λιγότερο γάλα»  Αυτός είναι ο λόγος που πολλές μαμάδες αναβάλλουν συνεχώς την κατάργηση του μπιμπερό. Είναι βάσιμη η ανησυχία τους; Πράγματι η ποσότητα του γάλατος που πίνει το μικρό στο ποτηράκι είναι συνήθως μικρότερη από αυτή που ρουφούσε από το μπουκάλι. Πλην όμως, το παιδί αναπτύσσεται και η διατροφή του έχει εμπλουτιστεί. Τώρα το γάλα δεν είναι το θεμελιώδες στοιχείο που ήταν μέχρι πριν λίγους μήνες και η ημερήσια ανάγκη του για θρεπτικές ουσίες ικανοποιείται με περισσότερα τρόφιμα. Με δυο λόγια, εάν δεν υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, δεν έχετε λόγο να εμποδίζετε αυτή τη φάση της ανάπτυξης, μόνο και μόνο από το φόβο σας.   Σύγκριση με το αδελφάκι του –  Μπορεί το αντίο στο μπιμπερό να γίνεται πιο δύσκολο για το παιδί μας γιατί στο σπίτι υπάρχει μικρότερο αδελφάκι που το χρησιμοποιεί. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να του τονίσετε τις θετικές πλευρές του ότι μεγαλώνει. Πείτε του για παράδειγμα: «Το καημένο το μικρό μας πίνει ακόμα με το μπουκάλι, γιατί δεν έχει δοντάκια! Εγώ λέω να πάμε να διαλέξουμε ένα ωραίο ποτηράκι, όλο δικό σου». –  Πιθανώς να συμβαίνει και το ανάποδο. Το παιδί, ζηλεύοντας ένα μεγαλύτερο ξαδελφάκι ή αδελφάκι, εκδηλώνει την επιθυμία να πίνει και αυτό από φλιτζάνι και όχι από το μπιμπερό του. Κάντε του οπωσδήποτε τη χάρη. Μην αφήσετε να σας ξεφύγει αυτή η στιγμή ενθουσιασμού και κυρίως μην το μαλώσετε στην πρώτη «καταστροφή». «Βλέπεις; Είσαι ακόμη μικρός για να πίνεις με φλιτζάνι!». Προσπαθήστε να το βοηθήσετε, δίνοντάς του τη μικρή ώθηση που του λείπει, για να κατακτήσει αυτό το νέο στόχο.  Εξάλλου υπάρχουν στην  αγορά πολύ όμορφα ποτηράκια με τρυπούλες ειδικά κατασκευασμένα για να βοηθούν την μετάβαση από το μπιμπερό στο ποτήρι. Με την συνεργασία της κας Ιωάννας Δραμπέλη (παιδίατρος)