Όλες οι μαμάδες έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με τα νευρικά ξεσπάσματα, τις φωνές και τα αναίτια κλάματα των παιδιών τους, κατηγορώντας μετά τον εαυτό τους για το αν έχουν κάνει εκείνες κάπoιο λάθος. Όχι, δεν κάνετε εσείς κάτι λάθος! Όπως αναφέρει μια νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, τα ξεσπάσματα στα παιδιά είναι αποτέλεσμα της γενετικής  και όχι της κακής ανατροφής.     Η έρευνα  που πραγματοποιήθηκε σε μονοζυγωτικά και διζυγωτικά δίδυμα αποκάλυψε ότι ο ρόλος της γενετικής είναι πολύ πιο σημαντικός απ’ όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Τα τελευταία 25 χρόνια είχε αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό η άποψη ότι η παιδική επιθετικότητα είναι απόρροια της υιοθέτησης κακών προτύπων. Μάλιστα, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι εμφανίζεται κατά την βρεφική ηλικία και κορυφώνεται μεταξύ 2 και 4 ετών. Οι ερευνητές όμως έρχονται να δείξουν ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές όσον αφορά τη συχνότητα και το ρυθμό της αλλαγής σε ξεσπάσματα, εξαιτίας της αλληλεπίδρασης των γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων με την πάροδο του χρόνου. Στην έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Psychological Medicine, συμμετείχαν γονείς δίδυμων παιδιών που κλήθηκαν να αξιολογήσουν τη φυσική επιθετικότητα των διδύμων τους στις ηλικίες των 20, 32 και 50 μηνών. Ο περιορισμένος ρόλος των κοινών περιβαλλοντικών παραγόντων στη φυσική επιθετικότητα έρχεται σε σύγκρουση με τα αποτελέσματα ερευνών σε απλές κυήσεις, όπου διαπιστώθηκε ότι οικογενειακοί παράγοντες είναι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη της επιθετικής συμπεριφοράς στην προσχολική ηλικία, επισημαίνει ο Dr. Eric Lacourse. Τα αποτελέσματα της μελέτης, λοιπόν, αποδεικνύουν ότι η επίδραση της ανατροφής και της γονικής μέριμνας μπορεί να μην είναι τόσο άμεση όσο παλαιότερα.