Η υπευθυνότητα, ο αυτοσεβασμός, το αίσθημα αλληλεγγύης και προσφοράς είναι προσωπικές κατακτήσεις που μαθαίνονται από νωρίς, από την τρυφερή ακόμα παιδική, προσχολική ηλικία. Είναι στοιχεία βασικής παιδείας, υπεύθυνα όχι μόνο για την ατομική εξέλιξη αλλά και για την συνολική κοινωνική πρόοδο. Και η πιο περίτρανη απόδειξη γι’ αυτό είναι μια ολόκληρη χώρα!
Συγκεκριμένα στην Ιαπωνία, τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, εδώ και αιώνες δεν…. ανατέλλει μόνο ο ήλιος, αλλά και μια παράδοση πολιτισμού, ανθρωπισμού και βαθιάς παραδειγματικής παιδείας που διαμορφώνει συνειδητοποιημένους πολίτες για μια αξιοζήλευτη ποιότητα ζωής..
Στην Ιαπωνία η αυτονομία των μικρών παιδιών ξεκινά από πολύ μικρές ηλικίες, καθώς από 3 ετών οι γονείς τους τα στέλνουν να κάνουν θελήματα: να πηγαίνουν στο φούρνο, στο μπακάλικο, κάνουν ψώνια και όλα αυτά χωρίς καμία επίβλεψη (βέβαια τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι σχεδόν μηδαμινά). Τα παιδιά μαθαίνουν από νωρίς πως, σε ιδανικές συνθήκες, οποιοδήποτε μέλος της κοινωνίας μπορεί να εξυπηρετήσει ή να βοηθήσει κάποιο άλλο. Αυτή η πεποίθηση ενισχύεται και στο σχολείο, όπου τα παιδιά καλούνται να καθαρίσουν, να σφουγγαρίσουν, να τακτοποιήσουν αλλά και να σερβίρουν φαγητό τα ίδια στους συμμαθητές τους, αντί να το περιμένουν από το προσωπικό και τις δασκάλες τους.
Με το να αναλάβει ένα παιδί την ευθύνη για κάποιον κοινόχρηστο χώρο, το όφελος είναι διπλό: δεν ενισχύουν μόνο το αίσθημα εμπιστοσύνης σε αυτά αλλά και σε ολόκληρη την κοινότητα.