Για πάνω από 10 χρόνια, θήλαζα, άλλαζα ή μαγείρευα για παιδιά. Για πάνω από 10 χρόνια, άλλαζα πάνες, διάβαζα παραμύθια και έψηνα τοστ, κόβοντας την κόρα του ψωμιού. Για πάνω από 10 χρόνια έκανα είτε μηχανικά, είτε από απέραντη λατρεία τα ίδια πράγματα. Και ξαφνικά μια μέρα…τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Εκεί που κάποτε χάιδευα τα μικροσκοπικά δαχτυλάκια της κόρης μου, τώρα της δανείζω τα παπούτσια μου. Και εκεί που νανούριζα το γιο μου, τώρα τον βλέπω στον καθρέφτη της τουαλέτας να βάζει ζελέ στα μαλλιά. Εντάξει μου λείπουν τα νανουρίσματα, τα παραμύθια, τα φιλιά μας και οι σφιχτές αγκαλιές, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτώ ότι τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Και να σταματήσω να κάνω αυτά που έκανα παλιά…   1. Πρέπει να σταματήσω να τρώω από τα πιάτα τους Όταν ανατρέχω σε εκείνες τις παλιές μέρες που το μεσημεριανό γεύμα λόγω χρόνου ήταν πολυτέλεια, μου φαινόταν υπέροχη ιδέα να τελειώσω τη χορτόσουπα ή τη φρουτόκρεμα του μωρού. Τα αποφάγια από το γεύμα του νήπιου ήταν για μένα ένα πλήρες και πλούσιο γεύμα. Τώρα όμως το να σκουπίζεις το πιάτο ενός δεκαπεντάχρονου που άφησε το burger του, τη μακαρονάδα με κιμά, ή το τελευταίο κομμάτι πίτσα δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Είναι καταστροφικό. Τόσο για τη σιλουέτα μου, όσο και για την…αξιοπρέπειά μου…   2. Πρέπει να σταματήσω να φοράω άθλιες πιτζάμες Όταν θήλαζα για μια ολόκληρη νύχτα και έπρεπε να αλλάζω συνέχεια πάνες, το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν να αγοράσω όμορφα νεγκλιζέ. Αλλά αυτές οι μέρες πέρασαν. Δεν τρέχει από το στήθος μου γάλα, ούτε με φτύνει πια κανείς. Επίσης κανείς δεν ρίχνει πουρέ μπανάνας ούτε πάνω μου, ούτε στο τραπέζι της κουζίνας. Και είμαι σίγουρη ότι ο άντρας μου θα χαιρόταν πολύ αν με έβλεπε με ένα όμορφο νεγκλιζέ…επιτέλους!   3. Πρέπει να σταματήσω να αφήνω ελεύθερο το μισό κρεβάτι Ναι, είναι δύσκολο, όταν για πάνω από 10 χρόνια, στο κρεβάτι σου υπήρχαν άλλα τέσσερα άτομα (οποιαδήποτε στιγμή της νύχτας). Ακόμα και τώρα, που κανείς δεν μας επισκέπτεται τις νύχτες, ο άντρας μου κι εγώ κοιμόμαστε κολλητά, όλη τη νύχτα. Σε δεύτερη σκέψη…καλό είναι αυτό βέβαια…   4. Πρέπει να σταματήσω να κρύβω τα λαχανικά στο φαγητό! Δηλαδή να σταματήσω το σοτάρισμα, την πολτοποίηση ή να κρύβω τα λαχανικά σε σάλτσα ζυμαρικών, ή χορτοκεφτέδες. Ε, ναι λοιπόν! Το σπανάκι, είναι πια…σπανάκι  παιδιά μου!   5. Πρέπει να σταματήσω να τους λέω «Αφήστε θα το κάνω  Εγώ!» Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, έκαναν τα πάντα απρόθυμα. Ντύνονταν απρόθυμα, έβαζαν το πιάτο τους στο νεροχύτη απρόθυμα, έμπαιναν στο αυτοκίνητο αργά και απρόθυμα, μάζευαν τα παιχνίδια τους απρόθυμα. Οπότε η κλασσική μου ατάκα ήταν πάντα: «Αφήστε, θα το κάνω εγώ Τώρα που τα παιδιά μου είναι έφηβοι, βρίσκουν τη βοήθεια μου περιττή. Μπορούν να βάλουν μόνα τους το πλυντήριο πιάτων να δουλεύει και να σιδερώσουν ένα μπλουζάκι. Ναι η φράση: «Αφήστε, θα το κάνω εγώ» ακούγεται πια γραφική. Ήρθε μάλλον η ώρα να την καταργήσω για πάντα! Και να τα αφήσω ήσυχα!   *Πολλά είναι αυτά που εμείς οι μαμάδες πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε όταν μεγαλώνουν τα μωρά μας. Και πολλά από αυτά θα μας λείψουν τρελά. Άλλα τα ξέρουμε άλλα, όχι. Αυτό όμως που δεν ήξερα εγώ τουλάχιστον, είναι  πόσο μαγικό είναι όταν βλέπεις  ότι τα μωρά σου να μεγάλωσαν και έγιναν… υπέροχοι ενήλικες…     Από τη blogger Laura Hanby Hudgens (Scary Mommy)

Δείτε επίσης: Ανάπτυξη παιδιού – Τι αλλάζει στον τρόπο που παίζει καθώς μεγαλώνει;