Τι είναι συνώνυμο του καλοκαιριού;  Το παιχνίδι, το χαμόγελο, η διασκέδαση, η ανεμελιά.. Ισχύει άραγε το ίδιο όμως και για τους λιγότερο τυχερούς συνανθρώπους μας, γι’ αυτούς  που λόγω κάποιας ειδικής ανάγκης τους τίποτε δεν είναι αυτονόητο και εύκολα προσβάσιμο ή διαθέσιμο;   Σε αυτή την τόσο σημαντική ερώτηση ευαισθητοποιήθηκε και απάντησε με τον πιο ευφάνταστο  και αξιέπαινο τρόπο ο Gordon Hartman, δημιουργώντας ένα πάρκο δραστηριοτήτων και διασκέδασης για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.  Πρόκειται για μια είδηση που λογικά θα ενδιέφερε μόνο τους κατοίκους του Τέξας. Ωστόσο, το νέο water park Morgan Inspiration Island έχει μία ειδοποιό διαφορά από όλα τα υπόλοιπα που υπάρχουν στον κόσμο. Είναι το πρώτο που σχεδιάστηκε ποτέ εξ’ ολοκλήρου για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, προβλήματα αναπηρίας ή κίνησης, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να το επισκέπτονται εντελώς δωρεάν!     Το ιδιαίτερο αυτό πάρκο περιλαμβάνει  6 μεγάλες ατραξιόν.  Οι επισκέπτες μπορούν να χρησιμοποιούν το ειδικά σχεδιασμένο αδιάβροχο αναπηρικό καροτσάκι PneuChair που κατασκευάστηκε σε συνεργασία με το University of Pittsburgh. Έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν μία βόλτα με ποταμόπλοιο και αμέτρητα παιχνίδια στο νερό. Υδάτινες επιφάνειες με εκτοξευτήρες νερού, κανόνια και «κουρτίνες» συμπληρώνουν το σκηνικό μιας αξέχαστης εμπειρίας που μέχρι σήμερα δεν ήταν διαθέσιμη για άτομα με κινητικά προβλήματα. Όλα ειδικά σχεδιασμένα και κατασκευασμένα κάτω από αυστηρούς κανόνες ασφάλεια χωρίς όμως να στερούν την διασκέδαση! Το Morgan Inspiration Island  δημιουργήθηκε -με τη βοήθεια γιατρών, εκπαιδευτικών, φυσιοθεραπευτών και άλλων παρόμοιων ειδικοτήτων- δίπλα στο ομώνυμο πάρκο ψυχαγωγίας-λούνα παρκ Morgan’s Wonderland. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ένα πάρκο ατόμων με ειδικές ανάγκες, αλλά για ένα πάρκο κοινωνικής ένταξης, όπου κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως ιδιαιτερότητας, είναι ευπρόσδεκτος. Πήρε, μάλιστα, το όνομά του από την 23χρονη κόρη της οικογένειας Morgan, η οποία ζει και η ίδια με αναπηρία. Λένε ότι το επίπεδο του πολιτισμού εξαρτάται από τη συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα, στην τρίτη ηλικία και στους λιγότερο ευνοημένους συνανθρώπους μας. Εμείς θα λέγαμε πως εκεί κρίνεται και η ανθρωπιά και η γενναιοδωρία της ψυχής μας. Και αυτή είναι πραγματικά η μόνη ειδική ανάγκη στην οποία όλοι αξίζει να ανταποκριθούμε.  Ας ελπίσουμε ότι κάτι αντίστοιχο θα δούμε όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά οπουδήποτε είναι αυτό εφικτό.