Μάθετε στο παιδί να αναγνωρίζει το θυμό του.

Τα νήπια έχουν πολλά, έντονα συναισθήματα τα οποία δεν ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν. Γι’ αυτό και συχνά ξεσπούν σε «εκρήξεις» θυμού, που φαίνονται υπερβολικές.

Για να ξεπεράσουν το θυμό που προκαλείται από συναισθήματα όπως άγχος, ζήλια και φόβο, ειδικά πριν από την ηλικία των δύο ετών, τα παιδιά θα χρειαστούν τη δική μας κατανόηση και βοήθεια.

Ακολουθούν λύσεις που θα βοηθήσουν τα νήπια να αντιμετωπίσουν τα θυμωμένα ξεσπάσματα:

#1 Μείνετε ψύχραιμοι

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν αρχίζει ένα θυμικό ξέσπασμα είναι να παραμείνουν ήρεμοι. Σύμφωνα με μελέτες παρατήρησης, όταν τα συναισθήματα ενός μικρού παιδιού αυξάνονται αλλά ο γονιός παραμένει συγκρατημένος, η πιθανότητα να ηρεμήσει γρήγορα είναι μεγαλύτερη, απ’ ό, τι αν τα συναισθήματα του γονέα ταίριαζαν με τα δικά του.

Ένα παιδί που έχει θυμωμένο ξέσπασμα πρέπει να γνωρίζει ότι μπορεί να απευθυνθεί στους γονείς του για να το υποστηρίξουν όταν αισθάνεται εκτός ελέγχου. Επομένως, το να βρίσκεστε εκεί για το μικρό παιδί και να δείχνετε ότι το αγαπάτε, ανεξάρτητα από το πώς ενεργεί, αυτό θα μειώσει το συναισθηματική ένταση σε ένα σημείο όπου το παιδί θα μπορέσει να μιλήσει μέσα από τα συναισθήματά του και να αρχίσει να καταλαβαίνει γιατί νιώθει έτσι όπως νιώθει.

#2 Αναγνωρίστε τι είναι αυτό που προκαλεί τον θυμό

Όταν είναι προφανές ποια είναι η αιτία του ξεσπάσματος, η αναγνώριση της πηγής του επιτρέπει στο παιδί να γνωρίζει ότι αυτό που αισθάνεται ισχύει. Ωστόσο, η αναγνώριση των συναισθημάτων δεν σημαίνει αυτόματα κι ότι ο τρόπος που τα εξέφρασε το παιδί είναι κατάλληλος.

Η ενημέρωση ενός μικρού παιδιού ότι ακούγεται και δικαιούται τα συναισθήματά του, αλλά ότι αυτά τα συναισθήματα δεν μπορούν να εκφραστούν με τρόπο που να είναι σωματικά ή λεκτικά βλαβερός για τους άλλους, το διδάσκει να βάζει λέξεις σε αυτό που αισθάνεται έναντι της φυσικότητας. Κι όσο νωρίτερα το μάθει αυτό ένα μικρό παιδί, τόσο πιο γρήγορα θα υπάρξει μείωση των θυμωμένων εκρήξεων στο σύνολό τους.

#3 Βοηθήστε το μικρό παιδί να δώσει ένα όνομα στο συναίσθημα που νιώθει

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για τα μικρά παιδιά τους είναι να τα βοηθήσουν να δώσουν ονόματα στη μεγάλη ποικιλία συναισθημάτων που βιώνουν.

Η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης ενός μικρού παιδιού, θα το βοηθήσει να αποκτήσει μεγαλύτερο λεξιλόγιο για να εκφράσει αυτό που πραγματικά αισθάνεται. Κι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να τους δώσουμε τις λέξεις για να εκφραστούν.

Επισημαίνοντας ποια είναι τα συναισθήματα που εκφράζονται από το νήπιο, καθώς και γιατί αυτό το συναίσθημα το κάνει να νιώθει όπως νιώθει, αυτό βοηθά το μικρό παιδί να μάθει τη φράση για να μπορεί να εξηγήσει πιο ήρεμα τα συναισθήματά του στο μέλλον. Με αυτό τον τρόπο, τα θυμωμένα ξεσπάσματα είναι πιθανό να εμφανιστούν μόνο όταν ένα υπάρχει ένα νέο συναίσθημα στο οποίο το μικρό παιδί δεν έχει δώσει όνομα.

#4 Βοηθήστε το παιδί να μάθει δεξιότητες αντιμετώπισης

Όταν οι ενήλικες έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση όπου νιώθουν άβολα ή θυμώνουν με αυτό που τους συμβαίνει, έχουν υποσυνείδητα δεξιότητες αντιμετώπισης τις οποίες καλλιέργησαν σταδιακά μέσα στα χρόνια. Επειδή τα νήπια είναι τόσο καινούργια σε σύνθετα συναισθήματα, οι δεξιότητες αντιμετώπισης δεν έχουν ακόμη προκύψει γι’ αυτά. Γι’ αυτό πρέπει να διδάσκονται από τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους, όπως οι γονείς τους.

Λόγου χάρη: το να πεις απλά σε ένα μικρό παιδί να σταματήσει αυτό που κάνει, δεν του μαθαίνει τι πρέπει να κάνει εναλλακτικά. Μόνο όταν έχουμε πει στο νήπιο γιατί πρέπει να σταματήσει το θυμωμένο ξέσπασμα και τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, ξεκινούν να αναπτύσσονται οι δεξιότητες ικανότητες αντιμετώπισης. Αυτό θα πρέπει να γίνει αρκετές φορές, μέχρι να εμπεδωθεί.

Ο έλεγχος αυτών των δεξιοτήτων αντιμετώπισης μπορεί να γίνει ρωτώντας το μικρό παιδί τι θα έπρεπε να είχε κάνει αντί να ξεσπάσει. Εάν μπορεί να δώσει μια κατάλληλη εναλλακτική λύση, η συναισθηματική του νοημοσύνη αναπτύσσεται και είναι σε καλό δρόμο για να τερματίσει τα θυμωμένα ξεσπάσματα.

#5 Δώστε το παράδειγμα

Το μεγαλύτερο πρότυπο στη ζωή ενός μικρού παιδιού είναι οι γονείς του. Γι’ αυτό, για να αποτρέψουν τα θυμωμένα ξεσπάσματα, οι γονείς πρέπει να δώσουν το παράδειγμα για το τι πρέπει να κάνουν όταν είναι θυμωμένοι.

Τα μικρά παιδιά θα «αντιγράψουν» τις αντιδράσεις των γονιών τους, όταν μια κατάσταση τα θυμώνει. Αυτό συμβαίνει επειδή οι συμπεριφορές και οι συνήθειες στις οποίες εκτίθενται τα παιδιά σε μικρή ηλικία, μπορεί να γίνουν συμπεριφορές και συνήθειες που μεταφέρουν στην ενήλικη ζωή.

Επομένως, όταν οι γονείς δεν εκρήγνυνται σε μια κατάσταση που προκαλεί συναισθήματα θυμού ή απογοήτευσης, τα νήπια θα καταλάβουν ότι αυτός είναι ο κατάλληλος τρόπος να ανταποκριθούν όταν αισθανθούν το ίδιο.

Έτσι, ενώ το μικρό παιδί μπορεί να μην κατανοεί πλήρως τα συναισθήματα που νιώθει, τουλάχιστον θα έχει μια βάση για το πώς να αντιδράσει όταν αυτά τα συναισθήματα προκύψουν, με την ελπίδα ότι δεν θα μεταπηδήσει απευθείας σε ένα θυμωμένο ξέσπασμα.