Από την ώρα που γεννιέται ένα παιδί, οι γονείς του χαίρονται κάθε μικρή του πρόοδο και κάθε του επίτευγμα. Οι πρώτες του κινήσεις, τα χαμόγελα, το βλέμμα και οι πρώτες του λεξούλες αποτελούν συνήθως ένα οικογενειακό γεγονός.
Ωστόσο, όταν αυτά τα αναπτυξιακά ορόσημα κάνουν την εμφάνισή τους αργότερα από το αναμενόμενο, προκύπτουν ανησυχίες.
Μπορεί ένα βρέφος να παρουσιάσει καθυστέρηση στην ανάπτυξη της ομιλίας του, αλλά να είναι ένας μικρός… Αϊνστάιν;
Διαβάστε επίσης: Εναλλακτική σκέψη: Το «κλειδί» της ψυχικής ευελιξίας των παιδιών
Τι είναι το σύνδρομο Αϊνστάιν;
Το σύνδρομο Αϊνστάιν ορίστηκε από τον Αμερικανό οικονομολόγο, συγγραφέα, πολιτικό και ακαδημαϊκό Τόμας Σόουελ, με στόχο να διαφοροποιήσει τα παιδιά που παρουσιάζουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις από εκείνα που απλώς μιλούν αργότερα από τα άλλα.
Ο Σόουελ διερεύνησε σε βάθος το φαινόμενο μέχρι να περιγράψει ένα σύνδρομο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πολλά βρέφη μοιράζονται, το σύνδρομο Αϊνστάιν.
Το εν λόγω σύνδρομο πήρε φυσικά το όνομά του από τον διάσημο επιστήμονα του 20ου αιώνα, ο οποίος, παρά την αδιαμφισβήτητη ευφυΐα του, δεν πρόφερε ολόκληρες προτάσεις μέχρι τα πέντε του χρόνια.
Γενικά, τα νήπια προφέρουν τις πρώτες τους λέξεις κοντά στα πρώτα τους γενέθλια και μέχρι τα δεύτερα, μπορούν να τις συνδυάσουν σε απλές προτάσεις και να επικοινωνούν αρκετά καλά.
Μέχρι το τρίτο και τέταρτο έτος της ζωής τους, το λεξιλόγιό τους διευρύνεται και η ικανότητα ομιλίας τους εμπλουτίζεται.
Ωστόσο, η διαδικασία αυτή δεν είναι ίδια για όλα τα παιδιά. Στην πραγματικότητα, υπολογίζεται ότι περίπου το 15% των βρεφών «κατακτούν» τη γλώσσα πολύ αργότερα από το προβλεπόμενο. Συνήθως, όταν αυτό συμβαίνει, η πλειοψηφία των γονιών υποψιάζεται την πιθανότητα αυτισμού ή διανοητικής αναπηρίας, γεγονός που δεν ισχύει απαραίτητα σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ειδικών.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου Αϊνστάιν
Το σύνδρομο Αϊνστάιν περιλαμβάνει ποικίλα χαρακτηριστικά που μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε τα παιδιά που το έχουν και να τα ξεχωρίσουμε από εκείνα που έχουν αναπτυξιακές παθήσεις. Κάποια από αυτά είναι:
- Καθυστερημένη έναρξη ομιλίας. Το παιδί μπορεί να μην έχει αρχίσει να μιλάει ακόμη και μετά την ηλικία των τεσσάρων ετών.
- Εξαιρετικές ή άνω του μέσου όρου ικανότητες στη μουσική ή και στη χρήση της τεχνολογίας.
- Εξαιρετική μνήμη.
- Καλές κινητικές δεξιότητες.
- Επιλεκτικά ή περιορισμένα ενδιαφέροντα και μεγάλη δημιουργικότητα.
- Πείσμα και αποφασιστικότητα.
Η σημασία της διαφορικής διάγνωσης
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι το σύνδρομο Αϊνστάιν δεν αναφέρεται ως διαταραχή σε κανένα από τα εγχειρίδια ψυχιατρικής και ψυχολογίας. Ως εκ τούτου, η έρευνα επί του θέματος είναι ανεπαρκής και τα αίτια του ακόμη άγνωστα.
Ωστόσο, είναι χρήσιμο να το λάβετε υπόψη όταν κάνετε μια διαφορική διάγνωση (την διαγνωστική διαδικασία μέσω της οποίας αποκλείουμε παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα για να καταλήξουμε στην επικρατέστερη διάγνωση).
Όπως προαναφέρθηκε, η καθυστερημένη ομιλία μπορεί να υποδηλώνει διανοητική αναπηρία, αυτισμό ή άλλες σύνθετες ψυχολογικές καταστάσεις.
Τα παιδιά με σύνδρομο Αϊνστάιν δεν έχουν γνωστικές δυσκολίες και, στην πραγματικότητα, πολλά από αυτά είναι ιδιαιτέρως ευφυή και διαπρέπουν σε διαφορετικούς τομείς νευροανάπτυξης. Τελικά επιτυγχάνουν μια φυσιολογική γλωσσική ανάπτυξη χωρίς περαιτέρω δυσκολίες ή ελλείψεις.
Εν κατακλείδι, εάν αντιλαμβάνεστε ότι το παιδί σας δεν αναπτύσσει την ομιλία του με τον αναμενόμενο ρυθμό, δώστε προσοχή και σε άλλα συνοδά σημάδια προτού βγάλετε μόνοι σας συμπεράσματα. Πάνω απ’ όλα φυσικά, συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο επαγγελματία που μπορεί να καταλήξει στη σωστή διάγνωση και να σας καθοδηγήσει αναλόγως.