Η ανατροφή ενός παιδιού, όπως πολλές φορές έχουμε πει, δε συνοδεύεται από κάποιο εγχειρίδιο οδηγιών. Είναι μια απαιτητική, προσωπική διαδικασία κατά την οποία ο κάθε γονέας προσπαθεί να δώσει τον καλύτερο εαυτό του, γεγονός όχι πάντοτε φυσικά εύκολο.
Παρόλα αυτά, είναι ωφέλιμο ως γονείς να είμαστε ενήμεροι για κάποιες κοινές συμπεριφορές που ενώ παγιώνονται λόγω της καλής μας πρόθεσης, εντέλει έχουν αρνητικές συνέπειες για τη σωστή ανάπτυξη του παιδιού μας μα και για εμάς. Μία από αυτές είναι και το «helicopter parenting» που αξίζει να γνωρίζουμε ώστε να αποφεύγουμε.
Διαβάστε επίσης: «Άστο αγάπη μου, θα το κάνω εγώ»… Γιατί δεν πρέπει να βοηθάμε τα παιδιά όταν δεν το έχουν ανάγκη
Τι είναι το «helicopter parenting»
Για πολλούς ειδικούς, η εν λόγω ανατροφή των παιδιών είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο που περιλαμβάνει την υπερπροστασία και την υπερβολή. Στην περίπτωση αυτή, οι γονείς είναι σε μια συνεχή εγρήγορση για να επιλύουν όλα τα τυχόν προβλήματα των παιδιών τους άμεσα, θεωρώντας πως έτσι τα προστατεύουν και τα προετοιμάζουν καλύτερα για το μέλλον.
Εκτιμάται ότι αυτή η μέθοδος ανατροφής παιδιών εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει εξαπλωθεί σε πολλές χώρες, κυρίως εκείνες με υψηλό βιοτικό επίπεδο. Βασικός στόχος είναι, εκτός του να λύνονται τα προβλήματα που τα παιδιά καλούνται να αντιμετωπίσουν από του γονείς τους, να έχουν επίσης μια πληθώρα εξωσχολικών δραστηριοτήτων καθώς και να μην τους λείπει τίποτα σε σχέση με πράγματα που επιθυμούν, όπως πολλά παιχνίδια. Άλλη μια κοινή συμπεριφορά του «helicopter parenting» είναι η άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών των παιδιών τους ως αποτέλεσμα του παραπάνω σκεπτικού.
Αν και τα παιδιά χρειάζονται βεβαίως προστασία και φροντίδα, αυτή η μέθοδος δυστυχώς υπερβαίνει τα υγιή όρια με αποτέλεσμα να υπάρχουν τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Συνέπειες του «helicopter parenting»
Οι άμεσες συνέπειες αυτής της μεθόδου ανατροφής είναι εξαντλημένοι γονείς με υπέρμετρο άγχος και φοβισμένα παιδιά με βασικό χαρακτηριστικό την ανασφάλεια. Αυτά τα στοιχεία οδηγούν τα παιδιά στο να αισθάνονται ανίκανα να πάρουν πρωτοβουλίες και αποφάσεις ενώ πολύ συχνά έρχονται αντιμέτωπα με συναισθήματα ανεπάρκειας, απογοήτευσης και θλίψης καθώς μεγαλώνουν.
Μεγαλώνοντας χαρούμενα και ανεξάρτητα παιδιά
Η στοργή και η αγάπη έχει πολλούς τρόπους έκφρασης. Μια αγκαλιά και ένα χάδι είναι εντέλει πολύ πιο σημαντικά για ένα παιδί από ένα δωμάτιο με παιχνίδια που ασφυκτιά.
Το να λέμε «όχι», το να θέτουμε όρια, το να μην ικανοποιούμε την κάθε επιθυμία του παιδιού μας «άμα τη εμφανίσει», το να του επιτρέπουμε να πάρει αποφάσεις και πρωτοβουλίες, το να μη φοβηθούμε το να έρθει αντιμέτωπο με την αποτυχία και οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, δεν μας καθιστά κακούς γονείς.
Αντιθέτως, τα παιδιά έχουν ανάγκη (και) όλα τα παραπάνω για να εξερευνήσουν τον κόσμο μόνα τους, να μάθουν, να αναπτυχθούν και με τη δική μας ενθάρρυνση, επιτήρηση, συμβολή και διακριτική παρουσία και καθοδήγηση να εξελιχθούν σε άτομα ανεξάρτητα και αυτόνομα που θα πατούν γερά στα πόδια τους, θα συνεργάζονται, θα αναλαμβάνουν ευθύνες και θα προχωρούν μπροστά παρά τις δυσκολίες της ζωής.