Η αναγνώριση των δυνατοτήτων τους, βοηθά τα παιδιά συμβάλλοντας στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους. Ως γονείς, οφείλουμε άλλωστε να τους μεταδίδουμε ασφάλεια και κίνητρο ώστε να προχωρούν μπροστά. Ωστόσο, ορισμένες φράσεις ενέχουν μια υπερβολή που μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Το να λέμε στο παιδί μας πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να καταφέρει τα πάντα ακούγεται μάλλον πολύ καλό για να είναι αληθινό. Στην πραγματικότητα, για να πετύχει κανείς ένα στόχο είναι σημαντικό να είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να κάνει εκείνο που επιθυμεί. Ωστόσο, το να μεταφέρουμε στο παιδί πως ό,τι θέλει είναι στη διάθεσή του μπορεί να προκαλέσει στην πράξη, απογοήτευση.

 

Διαβάστε επίσης: Παιδί: Είναι η διαφορετικότητα συνώνυμη με την επιτυχία;

 

 

Τονώνοντας την αυτοπεποίθηση των παιδιών

Ακριβώς όπως οι ενήλικες, τα παιδιά χρειάζονται, όπως είπαμε, κίνητρο. Από αυτή την άποψη, οι φιγούρες φροντίδας και προστασίας για εκείνα θα πρέπει να τους παρέχουν ενθάρρυνση τόσο λεκτική όσο και έμπρακτη.

Όταν για παράδειγμα ένα παιδί κάνει ποδήλατο για πρώτη φορά χωρίς ρόδες, περιμένει από τον ενήλικα που το συνοδεύει να το ενθαρρύνει λέγοντάς του πως μπορεί να το κάνει. Αυτό θα δώσει στο παιδί κουράγιο να προσπαθήσει να κρατήσει την ισορροπία του. Ομοίως, κάθε παιδί νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν ακούει τη μαμά και τον μπαμπά του να ζητωκραυγάζουν από την κερκίδα ενώ εκείνο παίζει ποδόσφαιρο.

Ποιο είναι λοιπόν ακριβώς το πρόβλημα με το να πούμε σε ένα παιδί πως μπορεί να καταφέρει ό,τι επιθυμεί;

 

Πότε τα θετικά σχόλια είναι επικίνδυνα

Όλοι έχουμε «περιορισμούς». Γνωστικές, σωματικές ή ψυχολογικές πτυχές ρυθμίζουν ή περιορίζουν πολλές φορές τους στόχους μας. Επομένως, υπάρχουν πράγματα που δεν είναι στο χέρι μας. Η ευαλωτότητα είναι κάτι φυσικό  και η άρνησή της δεν μας κάνει πιο δυνατούς, αλλά μάλλον λιγότερο ρεαλιστές.

Η αδιάκριτη λοιπόν χρήση θετικών σχολίων μπορεί να είναι επικίνδυνη για τα παιδιά διότι αν σκέφτονται ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε έχουν στο μυαλό τους, τότε μόλις έρθουν αντιμέτωπα με την αποτυχία, είναι πολύ πιθανό να τα βάλουν με τον εαυτό τους και να μην ανεχθούν την απογοήτευση ως μια φυσιολογική πτυχή της ζωής.

Από την άλλη πλευρά, αν μεταφέρουμε στα παιδιά ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν να αντιμετωπίσουν ορισμένους περιορισμούς και πως αυτό δεν τους κάνει λιγότερο πολύτιμους, τότε τα βοηθάμε να αποδεχθούν και να διαχειριστούν καλύτερα τυχόν αναποδιές καθώς και να μην ντραπούν να ζητήσουν βοήθεια όταν το χρειάζονται.

 

*Εν κατακλείδι

Τα θετικά μηνύματα και η ενθάρρυνση αποτελούν τις βάσεις της αυτοεκτίμησης. Ωστόσο, είναι σημαντικό να υπάρχει ισορροπία. Εάν το παιδί δεν πετύχει κάτι, είναι καλό να γνωρίζει πως αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως δεν προσπάθησε αρκετά.

Είναι ωφέλιμο τελικά να βρούμε τη χρυσή τομή, χρησιμοποιώντας τα επαινετικά σχόλια προσεκτικά και συνετά τις στιγμές που το παιδί τα έχει ανάγκη. Επιπλέον, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ως γονείς, όχι μόνο ότι τα παιδιά μας δεν είναι ικανά να κάνουν τα πάντα, αλλά κυρίως ότι δεν χρειάζεται να είναι.