Νιώθει το παιδί σας θυμό και απογοήτευση όταν δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους του με τον τρόπο που τους έχει στο μυαλό του; Τα πηγαίνει στο σχολείο πολύ καλά αλλά ποτέ δεν ευχαριστιέται τα επιτεύγματά του και πάντα θεωρεί πως θα μπορούσε να τα είχε πάει ακόμα καλύτερα; Τότε, ίσως διακατέχεται από τελειομανία.

Ας δούμε μερικά από τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου παιδιού, πώς η αναζήτηση της τελειότητας μπορεί να το επηρεάζει και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι’ αυτό.

Διαβάστε επίσης: Διατροφή παιδιού: 2 λάθη που κάνουμε στην κουζίνα

Πώς ξεχωρίζουμε ένα τελειομανές παιδί

Όπως είπαμε, σε αυτήν την περίπτωση το παιδί μπορεί να έχει έντονα ξεσπάσματα θυμού και να νιώθει απογοήτευση όταν δεν μπορεί να επιτύχει τους στόχους του. Βέβαια, οι στόχοι αυτοί θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ακραίοι. Για παράδειγμα, το παιδί μπορεί να ξεσπάσει αν η γραμμή του μολυβιού φεύγει ελάχιστα από το σχήμα που έπρεπε να σχεδιάσει ή το γράμμα που έπρεπε να γράψει.

Επιπλέον, τα τελειομανή παιδιά τείνουν να:

  • Έχουν «άκαμπτους» τρόπους συμπεριφοράς.
  • Μην δοκιμάζουν νέα- άγνωστα πράγματα για να μην εκτεθούν σε σφάλματα ή αποτυχίες.
  • Επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό ψυχολογικά αν δεν κερδίσουν ή αν δεν τα πάνε καλά, χωρίς κανένα επιχείρημα να είναι ικανό να τα παρηγορήσει.
  • Είναι ευαίσθητα στην κριτική και όταν τη δεχτούν, εγκαταλείπουν την όποια δραστηριότητα- προσπάθεια.
  • Νοιάζονται για την αναγνώριση από άτομα που θεωρούν σημαντικά.
  • Θυμώνουν όταν αναγνωρίζονται τα επιτεύγματα άλλων παιδιών.
  • Στερούνται δημιουργικότητας και αυθορμητισμού.
  • Προσπαθούν να επιβληθούν στο περιβάλλον τους καθώς θεωρούν ότι ο τρόπος που κάνουν τα πράγματα είναι και ο μόνος που είναι σωστός.
  • Υποφέρουν από άγχος και άλλες διαταραχές.

Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου;

Αναλύστε το μήνυμα που του μεταδίδετε

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι πολλές συμπεριφορές των παιδιών σχετίζονται με τις συμπεριφορές του περιβάλλοντός τους. Ως γονείς, θα πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις που έχουμε από τα παιδιά μας. Προσδοκίες που άθελά μας είναι κάποιες φορές ο καθρέφτης δικών μας απωθημένων.

Είναι σημαντικό πάντα να λαμβάνουμε υπόψη τη γνώμη και τα ενδιαφέροντα του παιδιού μας και να το αφήνουμε να είναι ο πρωταγωνιστής της ζωής του, ενθαρρύνοντας την αυτοεκτίμηση και την αυτονομία του.

Να είστε προσεκτικοί με τα «μπράβο»

Είναι απαραίτητο να αναλογιστείτε για ποια πράγματα δείχνετε στο παιδί εκτίμηση. Ποια πράγματα αναγνωρίζετε και επισημαίνετε. Για παράδειγμα, αν επαινείτε το παιδί πάντα και μόνο επειδή έχει εξαιρετική απόδοση στο σχολείο, το μήνυμα που του στέλνετε είναι πως νοιάζεστε μόνο για αυτό.

Μια τέτοιου είδους συμπεριφορά ενθαρρύνει κατά κάποιον τρόπο μια εμμονή με την επίτευξη ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος. Κι αυτό διότι τα παιδιά εκλαμβάνουν ότι αξίζουν ή ότι τα αγαπάμε με βάση την επιτυχία τους σε ένα συγκεκριμένο τομέα.

Διδάξτε στα παιδιά να εκτιμούν το «ταξίδι» και τις αποτυχίες τους

Τόσο όταν πετυχαίνουν τους στόχους τους όσο (και ειδικά) όταν δεν το κάνουν, είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε τα παιδιά να εστιάζουν στην προσπάθεια και στην όλη διαδικασία. Να τα ενθαρρύνουμε με άλλα λόγια να σκέφτονται με βάση τα μικρά βήματα στη ζωή, ανεξάρτητα τελικά από το αποτέλεσμα.

Βοηθήστε τα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους

Όταν ένα τελειομανές παιδί δεν πετυχαίνει αυτό που θέλει, πριν του προσφέρουμε παρηγοριά λέγοντάς του: «Μην ανησυχείς, την επόμενη φορά θα τα πας καλύτερα», χρειάζεται να το βοηθήσουμε να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του. Διαφορετικά, δεν θα καταφέρει να τα «αγκαλιάσει» και τελικά να τα αλλάξει.

Προσέξτε το θέμα «ετικέτες»

Η φράση «είσαι τελειομανής» μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και συμπεριφέρεται ένα παιδί. Με τον καιρό, οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν, να μάθουν και να… ξεμάθουν.

Πρέπει να αποφεύγουμε γενικά τις ετικέτες καθώς αυτές προκαλούν την αίσθηση ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα για να αλλάξει η οποιαδήποτε συμπεριφορά μπορεί να κάνει το παιδί να υποφέρει.

Τέλος, σε μια κοινωνία που γενικά ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό, εμείς ως γονείς θα πρέπει να είμαστε η πυξίδα που καθοδηγεί τα παιδιά να απαλλαχθούν από υπερβολικές απαιτήσεις και αρνητικά συναισθήματα και να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση και ενσυναίσθηση καθώς μεγαλώνουν.