Ως γονείς, πολλές φορές, καταπονημένοι από την πίεση, την κούραση και το καθημερινό άγχος, μπορεί να μιλήσουμε στα παιδιά μας απότομα ή βιαστικά, χωρίς να σκεφτούμε πρώτα πώς αυτό μπορεί να τα επηρεάσει συναισθηματικά. Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένες φράσεις που ενδέχεται να βλάψουν σημαντικά την αυτοεκτίμηση των παιδιών και τη συναισθηματική τους ανάπτυξη και να μειώσουν την αυτοπεποίθησή τους.

Διαβάστε επίσης: Η μαγική φράση που ηρεμεί κάθε θυμωμένο παιδί

Η επίδραση των λέξεων στην ψυχολογία των παιδιών

Ορισμένες φράσεις, που συχνά λέγονται υπό την επίδραση θυμού ή απογοήτευσης, μπορούν να προκαλέσουν στα παιδιά συναισθήματα κατωτερότητας. Όταν αυτές οι φράσεις επαναλαμβάνονται, μπορεί να διαμορφώσουν και να καθορίσουν την εικόνα που το παιδί έχει για τον εαυτό του, με σημαντικές επιπτώσεις.

Γι’ αυτό, είναι κρίσιμο να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούμε, αναγνωρίζοντας τη δύναμη που έχουν στα παιδιά μας. 3 απαγορευμένες φράσεις που βλάπτουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών

Οι 3 φράσεις που πρέπει να αποφεύγουμε

Μεταξύ των φράσεων που πρέπει να αποφεύγουμε, οι αρνητικές γενικεύσεις είναι από τις πιο επιβλαβείς. Ακολουθούν μερικές από αυτές:

  1. «Είσαι πάντα πολύ …!»: Η φράση «είσαι πάντα…» (π.χ. πολύ αργός, ευερέθιστος, τεμπέλης, αδέξιος κ.λπ.) αποδίδει στο παιδί μια «ταμπέλα», κάτι που το εγκλωβίζει σε μια συγκεκριμένη ταυτότητα, ακόμα κι αν αυτή δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Το παιδί αρχίζει να πιστεύει αυτό που του λέμε, και στο τέλος μπορεί να νιώσει ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από τη συγκεκριμένη εικόνα του εαυτού του.
  2. «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!»: Η φράση «δεν μπορείς να το κάνεις αυτό» δημιουργεί στο παιδί αίσθημα αποτυχίας προτού καν το προσπαθήσει. Το παιδί χάνει την αυτοπεποίθηση στις ικανότητές του και φοβάται να εξερευνήσει τις δυνατότητές του. Αυτό το εμποδίζει να ανακαλύψει νέες δεξιότητες ή να μάθει από τα λάθη του.
  3. «Γιατί δεν μπορείς να είσαι όπως ο αδελφός/η αδελφή σου;»: Η σύγκριση με άλλα παιδιά, ειδικά με τα αδέλφια τους, μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα κατωτερότητας. Το παιδί αισθάνεται λιγότερο αγαπητό και άξιο επιβράβευσης, κάτι που μπορεί να προκαλέσει εντάσεις και ανταγωνισμούς. Η σύγκριση μπορεί επίσης να του δημιουργήσει την αίσθηση ότι δεν είναι αρκετά καλό ή ότι δεν πληροί τις προσδοκίες των γονιών του.

Αυτές οι φράσεις δημιουργούν περιοριστικές αντιλήψεις, επηρεάζοντας αρνητικά την αυτοεκτίμηση των παιδιών και την ικανότητά τους να εξελιχθούν.

Πώς να αναδιατυπώσουμε αυτές τις φράσεις με θετικό τρόπο

Δεν χρειάζεται να αποδεχόμαστε όλες τις συμπεριφορές των παιδιών, αλλά είναι σημαντικό να διατυπώνουμε τις παρατηρήσεις με έναν εποικοδομητικό και ενθαρρυντικό τρόπο. Ακολουθούν μερικές προτάσεις:

  • Αντί για «Είσαι κακός/ή στα μαθηματικά», μπορούμε να πούμε «Αυτό το τεστ ήταν δύσκολο για σένα. Πώς μπορούμε να σε βοηθήσουμε για το επόμενο;».
  • Αντί για «Πάντα κλαις!», μπορούμε να πούμε «Βλέπω ότι είσαι στεναχωρημένος/η. Μπορείς να μου πεις τι σε απασχολεί;».
  • Αντί για «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό», είναι πιο εποικοδομητικό να πούμε «Δεν τα κατάφερες αυτή τη φορά, αλλά με λίγη εξάσκηση, σίγουρα θα τα καταφέρεις!».

Η σημασία της υποστηρικτικής επικοινωνίας

Υιοθετώντας μια υποστηρικτική και θετική επικοινωνία, το παιδί αισθάνεται ότι το σέβεστε και ότι το ενθαρρύνετε, ανεξαρτήτως των επιδόσεών του. Αυτό ενισχύει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του, βοηθώντας το να νιώσει ασφάλεια και αποδοχή. Έτσι, η επικοινωνία με τα παιδιά μας γίνεται ένα εργαλείο για την ανάπτυξή τους και τη θετική τους συναισθηματική εξέλιξη.