Από τη δεκαετία του 1990 και έπειτα, οι πρακτικές ανατροφής των παιδιών έχουν αλλάξει ριζικά και οι γονείς προσπαθούν συνεχώς να προσαρμόζονται σε αυτές. Το ίδιο και ο κόσμος άλλωστε, που τώρα τρέχει με τόσο γρήγορους ρυθμούς που οι παππούδες και οι γιαγιάδες, δεν μπορούν να τον προλάβουν. Νέες προσεγγίσεις εφαρμόζονται σε θέματα για την ανατροφή των παιδιών όπως η διατροφή, ο χρόνος μπροστά σε οθόνες, η ρουτίνα ύπνου και η συναισθηματική ανάπτυξη.
Το να γίνει κανείς παππούς ή γιαγιά είναι μία από τις πιο συγκινητικές και ανταποδοτικές εμπειρίες της ζωής, μια ευκαιρία να προσφέρει ατόφια αγάπη, να φροντίσει και να δημιουργήσει αξέχαστες αναμνήσεις με τη νέα γενιά. Ωστόσο, η εμπειρία αυτή σήμερα διαφέρει σημαντικά από εκείνη των προηγούμενων δεκαετιών.
Διαβάστε επίσης: Παππούδες: 6 φράσεις που δεν πρέπει να λένε στα εγγόνια
Χάσμα γενεών: Γεφυρώνοντας 3 γενιές
Συχνά οι παππούδες και γιαγιάδες επιθυμούν τόσο πολύ να συνδεθούν με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, και να τα βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν, αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως τα ήξεραν.
Οι περισσότεροι παππούδες και γιαγιάδες διαπιστώνουν γρήγορα ότι οι μέθοδοι ανατροφής που εκείνοι εφάρμοζαν ή που εφαρμόστηκαν πάνω τους έχουν αλλάξει σημαντικά.
Η σύγχρονη ανατροφή, επηρεασμένη από την αναπτυξιακή ψυχολογία, δίνει έμφαση στον συναισθηματικό δεσμό, τη ρύθμιση συναισθημάτων και την ανταποκρινόμενη φροντίδα. Για παράδειγμα για το θέμα ύπνος και παιδιά, πρακτικές όπως το sleep training είναι πιο παιδοκεντρικές, με στόχο την ασφάλεια και τη σύνδεση και όχι απλώς τη διατήρηση ενός προγράμματος.
Οι γονείς αποφεύγουν επίσης την πρακτική της τιμωρίας, επιλέγοντας θετική ενίσχυση και συναισθηματική καθοδήγηση.
Αυτές οι αλλαγές, αν και βασισμένες στην επιστήμη, μπορεί να προκαλέσουν αμηχανία ή σύγχυση στους παππούδες, οι οποίοι συχνά νιώθουν ότι οι «παλιές μέθοδοι» απέδωσαν αρά γιατί να μην τις εφαρμόσουν και τα παιδιά τους.
Όμως, φράσεις όπως «Εμείς δεν τα κάναμε αυτά και βγήκες μια χαρά» ή «και εμείς που τα κάναμε αυτά τι πάθαμε;» συχνά δημιουργούν ένταση, καθώς μπορεί να θεωρηθούν ως κριτική προς τις σημερινές επιλογές των γονιών.
Όταν μεγαλώναμε τα παιδιά μας, στηριζόμασταν στις συμβουλές του παιδιάτρου, σε δημοφιλή βιβλία της εποχής και στις γνώσεις μας από σπουδές. Οι γονείς σήμερα έχουν πληθώρα πληροφοριών — βιβλία, podcasts, Instagram, ιστοσελίδες — κάτι που προσφέρει πολλές δυνατότητες αλλά και αυξημένη πίεση.
Αναζητώντας τον νέο ρόλο του παππού και της γιαγιάς
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες θέλουν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους από τη δική τους ανατροφή με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Και αυτό είναι εξαιρετικά πολύτιμο. Το σημαντικό, όμως, είναι το πώς θα το κάνουν χωρίς να αμφισβητούν τις επιλογές των σημερινών γονιών.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ειλικρινή συζήτηση, σεβασμό στα όρια, και επικοινωνία που ενισχύει τη σύνδεση, όχι τη διόρθωση. Έτσι, μπορούν να δημιουργηθούν βαθιές και γεμάτες αγάπη σχέσεις.
