Ως μαμά, είναι βέβαιο πως προσπαθείτε να τα κάνετε όλα σωστά. Να προμηθευτείτε τα κατάλληλα παιχνίδια και βιβλία για το παιδί σας, να φροντίζετε να ακολουθεί μια καλή διατροφή, να υπάρχει στο σπίτι πειθαρχία, οι συνήθειες ύπνου σας οικογενειακώς να είναι υγιεινές και βέβαια να έχετε πάντα μια απάντηση στα πολλαπλά «Γιατί μαμά…».

Και όταν αναπόφευκτα δεν καταφέρνετε να τα φέρετε όλα εις πέρας στην εντέλεια, «κύματα» άγχους, φόβου ή ενοχής ίσως κάνουν την εμφάνισή τους.

Διαβάστε επίσης: Γονείς: Με μέτρο τα «μπράβο» στα παιδιά, λένε οι ειδικοί

Στη συνέχεια, «σκρολάρετε» στα social για να ξεχαστείτε αλλά το αποτέλεσμα είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θα περιμένατε αφού βλέπετε μαμάδες που φαίνεται ότι τα έχουν όλα: ένα πεντακάθαρο σπίτι, πλούσια σπιτικά γεύματα, μια ικανοποιητική καριέρα, περιποιημένα μαλλιά και άκρα και πάνω, απ’ όλα παιδιά που δεν κλαίνε ποτέ, δεν τσακώνονται και δεν κάνουν φασαρίες…

Μια υπερφόρτωση εξειδανικευμένων εικόνων που σας κάνει να νιώθετε πως δεν κάνετε όσα ενδεχομένως θα «έπρεπε», ότι κάτι δεν πάει καλά.

Πριν σας πάρει από κάτω, πάρτε μια βαθιά ανάσα και σκεφτείτε αυτά που πιθανότατα γνωρίζετε ήδη:

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και η κοινωνική σύγκριση βλάπτει την ψυχική μας υγεία.

Χαρακτηριστικά, παλαιότερη μελέτη που εξέτασε συγκεκριμένα μητέρες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έκθεση στα social αυξάνει τα συμπτώματα άγχους και το συναίσθημα της θλίψης. Έχουν επίσης τη δύναμη να μας κάνουν να νιώθουμε μόνοι.

Δεν είναι όλες οι συγκρίσεις κακές

Εξάλλου, «συγκρίνουμε» την ανάπτυξη των παιδιών μας μέσω ορόσημων και διαγραμμάτων ανάπτυξης.

Αλλά το να συγκρίνουμε όλη μας τη ζωή είναι διαφορετικό. Σε αυτή την περίπτωση, καταλήγουμε να έχουμε ψευδείς προσδοκίες. Άλλες μαμάδες, πολλές από τις οποίες δεν γνωρίζουμε καν στην πραγματική ζωή, γίνονται ο δείκτης μέτρησης για το τι σημαίνει να είσαι «καλή» ως προς την ανατροφή των παιδιών. Αλλά αυτά τα «πρότυπα» αλλάζουν συνεχώς, χωρίς κανέναν ενιαίο, εφαρμόσιμο ορισμό του τι σημαίνει «καλός γονέας».

Τελειότητα- Ένας αόρατος εχθρός

Ως μαμάδες, μπορεί να νομίζουμε πως κάνουμε συχνά λάθη. Ακόμα κι αν το παιδί είναι μεγάλο, συνεχίζουμε να ξυπνάμε τη νύχτα και να αναρωτιόμαστε: «Μήπως δεν έπρεπε να το είχα πει αυτό»;

Όταν λέμε ότι θέλουμε να είμαστε «καλή», τις περισσότερες φορές εννοούμε «τέλεια».

Η άπιαστη τελειότητα όμως οδηγεί σε γονική εξουθένωση διότι είναι απλά ανέφικτη. Είναι σχεδόν ανυπόφορο και μάταιο να προσπαθούμε συνεχώς να φτάσουμε έναν αδύνατο, διαρκώς μεταβαλλόμενο πήχη.

Ποια είναι η λύση;

Ήρθε η ώρα να αγκαλιάσετε το «The Good Enough Mother».

Μια προσέγγιση στη γονική μέριμνα που επινοήθηκε από τον παιδίατρο και ψυχαναλυτή Donald Winnicott και περιλαμβάνει το να είμαστε ευαίσθητοι και προσαρμοστικοί στις ανάγκες και τις αναπτυξιακές ικανότητες των παιδιών μας.

Η προσέγγιση αυτή είναι αντίθετη με την ιδέα του «τέλειου γονέα», αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορεί μια μαμά να κάνει τα πάντα ούτε να είναι υπ’ ατμόν όλη την ώρα για τα παιδιά της και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.

Ο κόσμος άλλωστε δεν είναι τέλειος. Και τα παιδιά μας, καλώς ή κακώς, θα το συνειδητοποιήσουν μεγαλώνοντας.

Ο Winnicott υποστηρίζει ότι αν «αποτυγχάνουμε» πού και πού με τα παιδιά μας, στην πραγματικότητα τα βοηθάμε να γίνουν πιο υγιείς ενήλικες.

Τέλεια Vs καλής μαμάς

Μια «τέλεια» μαμά μπορεί να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να αποτρέψει τα παιδιά της να βιώσουν αρνητικά συναισθήματα. Έτσι, προσπαθεί να προβλέψει και να ανταποκριθεί αμέσως σε οποιοδήποτε σημάδι δυσφορίας.

Μια καλή μαμά ανταποκρίνεται στο μωρό της γρήγορα επειδή ξέρει ότι πρέπει να νιώσει ασφάλεια για να ηρεμήσει. Αλλά καθώς εκείνο μεγαλώνει, αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να διατηρήσει αυτό το επίπεδο προσοχής και μάλλον, δεν χρειάζεται κιόλας.

Θα επιτρέψει στο παιδί να νιώσει απογοήτευση μέσα από μικρές, διαχειρίσιμες «αποτυχίες» προετοιμάζοντάς το καλύτερα για την ίδια τη ζωή.

Ο στόχος δεν είναι να είστε τέλεια αλλά αρκετά καλή…

Η μητρότητα απαιτεί πολλά από εμάς. Αν μετακινηθούμε από την τελειότητα σε εκείνο που πραγματικά μπορούμε να προσφέρουμε στο παιδί μας, είναι βέβαιο πως θα λάβουμε από εκείνο εμπιστοσύνη και ο ρόλος μας θα συνοδεύεται από μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά.