Ο τρόπος με τον οποίο ένα παιδί επιβραβεύεται από τους γονείς του μπορεί να επηρεάσει τη στάση που θα κρατάει απέναντι στις προκλήσεις που θα συναντά αργότερα στη ζωή του. Αυτό υποστηρίζουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο και το Στάνφορντ, αφού μελέτησαν την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε μητέρες και παιδιά για πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Child Development, η επιβράβευση που εστιάζει στη συμπεριφορά και τις επιλογές που έκανε το παιδί, το βοηθάει περισσότερο να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή του πέντε χρόνια μετά, σε σύγκριση με τον έπαινο που εστιάζει στο ίδιο το παιδί («είσαι πολύ καλό παιδί»).  «Επαινώντας την προσπάθεια, τη δουλειά και τη συμπεριφορά του παιδιού συμβάλλουμε στο να επιμένει περισσότερο, να αποζητά την πρόκληση και να προσπαθεί σκληρά αργότερα στη ζωή του», σχολιάζει η επικεφαλής της έρευνας, ψυχολόγος Ελίζαμπεθ Γκούντερσον.  Τέτοιοι έπαινοι είναι όταν λέμε «μπράβο σου που προσπάθησες τόσο πού» ή «έκανες πολύ καλή δουλειά», όταν δηλαδή δίνουμε έμφαση στις πράξεις του. Αντίθετα, οι έπαινοι που εστιάζουν στις ιδιαίτερες ικανότητες της προσωπικότητας του παιδιού («είσαι καλός ή έξυπνος») δεν φαίνεται να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα στο πέρασμα του χρόνου. Για τις ανάγκες της μελέτης του, οι ερευνητές επισκέφτηκαν περισσότερα από 50 νήπια στο σπίτι τους, όταν ήταν μεταξύ ενός και τριών ετών, και κατέγραψαν σε βίντεο σκηνές από την καθημερινότητα με τους γονείς τους, κατά τη διάρκεια συνεδριών διάρκειας 90 λεπτών. Πέντε χρόνια αργότερα, επέστρεψαν στις ίδιες οικογένειες και μελέτησαν με τη βοήθεια ερωτηματολογίων τη στάση που κρατούσαν τα παιδιά όταν είχαν να αντιμετωπίσουν μια πρόκληση ή να λύσουν κάποιο πρόβλημα. Στις περιπτώσεις που οι γονείς επαινούσαν τα παιδιά τονίζοντας την προσπάθειά τους, εκείνα ήταν σε μεγαλύτερο ποσοστό πιο «ανοιχτά» στις προκλήσεις και ήταν πιο πιθανό να απαντήσουν σε σχετική ερώτηση ότι με σκληρή δουλειά ξέρουν ότι μπορούν να γίνουν πιο έξυπνα και πιο ικανά. Αντίθετα, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα παιδιά που άκουγαν συνήθως πόσο καλά, έξυπνα και ταλαντούχα είναι, έπαιρναν το μήνυμα ότι οι ικανότητές τους είναι κάτι δεδομένο και σταθερό, που δεν μπορούν να επηρεάσουν, να βελτιώσουν ή να αλλάξουν.