Είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο γοητευτικούς μπαμπάδες του Χόλιγουντ και μαζί με τη σύντροφό του Αντζελίνα Τζολί αποτελούν το πιο περιζήτητο ζευγάρι της υφηλίου. Ο όμορφος Μπραντ, που είναι πατέρας 6 παιδιών, κοσμεί το εξώφυλλο γνωστού περιοδικού και δίνει μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, λίγες μέρες μετά τη συγκλονιστική είδηση για την προληπτική διπλή μαστεκτομή στην οποία υπεβλήθη η αγαπημένη του, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού. 
Να τι λέει για…
… το πόσο ευτυχισμένος νιώθει με την οικογένειά του: «Έχω πολύ λίγους φίλους. Οι κολλητοί μου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού… έχω, λοιπόν, αυτούς και την οικογένειά μου, και πραγματικά αισθάνομαι ότι δεν χρειάζομαι τίποτα περισσότερο για να νιώσω μεγαλύτερη ευτυχία. Βιώνω τόσο σπουδαία συναισθήματα. Αλήθεια, ποτέ δεν ήμουν πιο ευτυχισμένος!».
… την αλλαγή της πορείας του στη ζωή: «Αυτό που έκανα πάντα ήταν να ξεκινάω κάτι, και τελευταία στιγμή να αποφασίζω να κάνω κάτι άλλο. Εννοώ π.χ. ότι είχα μόνο την πτυχιακή για να αποφοιτήσω από το Πανεπιστήμιο και δεν το έκανα ποτέ. Ενώ το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να πάρω μια κόλλα χαρτί και να τη γράψω… Τι τύπος ανθρώπου πρέπει να είσαι για να κάνεις κάτι τέτοιο; Αυτός ο τύπος, λοιπόν, με τρόμαζε – που άφηνε τα πάντα στη μέση. Για πολλά χρόνια πιστεύω ότι έκανα μεγάλο κακό στον εαυτό μου, ήμουν απλά ένας άσκοπα περιπλανώμενος, ένας τύπος που ένιωθε ότι μεγαλώνει σε ένα κενό, επιθυμώντας διακαώς να δει και να ζήσει πράγματα, αναζητώντας έστω και μία πηγή έμπνευσης. Και κάθε φορά που εμφανιζόταν το παραμικρό, αφιερωνόμουν σ’ αυτό, αλλά πολύ γρήγορα καταλάβαινα ότι χαραμίζομαι… οπότε το άφηνα. Ωστόσο, επρόκειτο για συνειδητή επιλογή, κάτι που επαναλάμβανα για μία ολόκληρη δεκαετία. Ήταν κάτι σαν διαρκή αφύπνιση, έτσι μόνο θα μπορούσα να το ερμηνεύσω. Διαφορετικά, δεν βρίσκω κανέναν άλλον σοβαρό λόγο για τον οποίο το έκανα!».
… το πόσο του λείπουν τα παιδιά του όταν είναι μακριά τους: «Ανέκαθεν στη ζωή μου σκεφτόμουν ότι, αν ποτέ έκανα οικογένεια, θα ήθελα να είναι μεγάλη. Ονειρευόμουν ότι θα επικρατούσε ένα ‘χάος’ στο σπίτι… και πραγματικά στο σπίτι μας επικρατεί μια συνεχόμενη (ευχάριστη) βαβούρα, με φωνές, κλάματα, γέλια, τσιρίδες. Το λατρεύω όλο αυτό, αλήθεια το λατρεύω. Και μου λείπει αφάνταστα όταν δεν το ζω, όταν χρειάζεται να λείψω. Μπορεί να είναι ωραία να περνάς μια χαλαρή μέρα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, όπου μπορείς με την ησυχία σου να διαβάσεις π.χ. μια εφημερίδα, αλλά μέχρι εκεί. Την επόμενη μέρα, μου λείπει ήδη όλη αυτή η ‘κακοφωνία’, όλη αυτή η ζωντάνια. Δεν θα την άλλαζα με τίποτα στον κόσμο!». (photos: abacapress)