Τα παιδιά έχουν τη μοναδική ικανότητα και ίσως ανάγκη να μιμούνται τις πράξεις και τα λόγια μας. Εξού και, όπως πολλές φορές έχουμε πει, οφείλουμε να είμαστε ως γονείς πολύ προσεκτικοί μπροστά τους.
Η μίμηση συμβαίνει ασυνείδητα και η συμπεριφορά μας παραμένει ριζωμένη στην ψυχή και το μυαλό των παιδιών είτε το θέλουμε είτε όχι.
Ας δούμε μερικές από τις συμπεριφορές που μαθαίνουν τα παιδιά από εμάς, οι οποίες γενικά, όσο κι αν αλλάξουν ως ενήλικες, είναι πολύ πιθανό να παραμείνουν παρούσες στη ζωή τους.
Διαβάστε επίσης: Παιδί: Πώς να το βοηθήσετε αν αντιμετωπίζει απόρριψη
4 πράγματα που «κληρονομούν» τα παιδιά από εμάς
#1 Τάξη
Το να είναι οργανωμένα και καθαρά είναι ένα από τα πρώτα μαθήματα που μαθαίνουν τα παιδιά σε μικρή ηλικία. Ένα τακτοποιημένο και καθαρό περιβάλλον άλλωστε έχει τη δύναμη να προσφέρει ευεξία και ψυχική ηρεμία.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε τακτοποιημένα σπίτια έχουν την τάση να διατηρούν τα πράγματά τους σε τάξη χωρίς να χρειάζεται να τους το υπενθυμίζουμε συνεχώς. Ομοίως, τείνουν να αναπτύσσουν μια εκτίμηση για τα προσωπικά τους αντικείμενα και αυτά των συμμαθητών ή των αδερφών τους.
#2 Αισιοδοξία ή αρνητικότητα
Τα παιδιά τείνουν να επαναλαμβάνουν τα λόγια και να μιμούνται όπως είπαμε τις συμπεριφορές που βλέπουν από τους γονείς τους.
Είναι σημαντικό λοιπόν να είμαστε θετικοί και να ενσταλάξουμε φράσεις αποδοχής του εαυτού μας στα παιδιά μας. Αρνητικές και απαισιόδοξες δηλώσεις μπροστά τους σε μόνιμη βάση μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα τα παιδιά να εξελιχθούν σε ανασφαλείς ενήλικες χωρίς αυτοεκτίμηση, ακόμα και με καταθλιπτικές τάσεις.
#3 Αγάπη για δουλειά και μελέτη
Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να διαβάζουν εφημερίδα και βιβλία, θα νιώσουν την ανάγκη να τους μιμηθούν και να ζητήσουν κάτι να διαβάσουν.
Αντίθετα, όταν εμείς παρακολουθούμε τηλεόραση όλη την ημέρα, τα παιδιά τείνουν να έχουν παθητική στάση απέναντι στη μάθηση και ακόμη και οι βαθμοί τους είναι συνήθως χαμηλότεροι.
#4 Φόβος
Πολλές φορές, το να είμαστε νευρικοί και υπερπροστατευτικοί απέναντι στα παιδιά μπορεί να τους προκαλέσει έως κάποιο βαθμό φόβο και ανασφάλεια. Εάν τα προειδοποιούμε πάντα για κινδύνους ή πιθανά προβλήματα, τα παιδιά θα αισθάνονται μονίμως εκτεθειμένα σε κάτι κακό. Το αποτέλεσμα; Δεν θα μπορούν να πάρουν μεγαλώνοντας κανένα ρίσκο και πρωτοβουλία, μένωντας τελικά στη ζωή από φόβο, πίσω.
Δεν πρέπει λοιπόν ποτέ να ξεχνάμε ότι πολλές από τις στάσεις των παιδιών μας βασίζονται σε αυτό που βλέπουν από πλευράς μας στο σπίτι. Επομένως, πέραν από το να είμαστε προσεκτικοί, πρέπει να υιοθετούμε εκείνες τις καλές συμπεριφορές που θα θέλαμε να δούμε από το παιδί μας. Το να του ζητάμε κάτι που εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε, όσες φορές και να το αναφέρουμε- απαιτήσουμε, δεν έχει για εκείνο καμιά ουσιαστική αξία και κανένα νόημα να το κάνει.