Πολλά παιδιά είναι από τη φύση τους ανήσυχα και θορυβώδη. Τους αρέσει να τρέχουν, να σκαρφαλώνουν και να αγγίζουν ό,τι βλέπουν. Αν το παιδί σας ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, μην ανησυχείτε διότι εννοείται πως δεν είναι το μόνο.

Αν μελετά, κοιμάται καλά, είναι χαρούμενο, έχει φίλους και παίζει, τότε μιλάμε για ένα ανήσυχο, όπως πολλά άλλα, παιδί.

Διαβάστε επίσης: Μωρό: Γιατί η αγκαλιά σας του είναι τόσο απαραίτητη

Πώς ενεργούν τα υπερκινητικά παιδιά

Ένα υπερκινητικό παιδί είναι σε συνεχή ανησυχία σε βαθμό που αυτό μπορεί να εμποδίζει την φυσιολογική του ανάπτυξη.

Μερικά από τα χαρακτηριστικά των υπερκινητικών παιδιών περιλαμβάνουν:

  • Μαθησιακά προβλήματα
  • Μη σεβασμό των κανόνων (ανεξάρτητα από το αν αφορούν την οικογένεια ή το παιχνίδι)
  • Ανυπομονησία
  • Παρορμητικότητα
  • Κίνηση χωρίς σταματημό- Πέταγμα πραγμάτων
  • Δυσκολία στην εστίαση της προσοχής και μεταπήδηση από το ένα θέμα στο άλλο
  • Φαινομενική αδιαφορία για όλα

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει κανένα νόημα να θυμώνουμε και δεν ωφελεί να ζητάμε επανειλημμένα από τα παιδιά να παραμείνουν ήσυχα ή να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ένα υπερκινητικό παιδί

Αρχικά, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η υπερκινητικότητα δεν είναι εκούσια. Το παιδί δεν κινείται συνεχώς επίτηδες αλλά επειδή δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του.

Οι συμφωνίες, οι ανταμοιβές και η θετική ενίσχυση για τα επιτεύγματά του θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες στρατηγικές. Για να βοηθήσετε το παιδί να εστιάσει την προσοχή του σε μια εργασία, είναι καλή ιδέα να του επαναλαμβάνετε δυνατά κάθε ένα από τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει. Σιγά σιγά, θα μπορεί να εκτελεί πράγματα αυτόνομα ακολουθώντας τις οδηγίες στο μυαλό του.

Δοκιμάστε επίσης να περιορίσετε την κατανάλωση της ζάχαρης μα πάνω από όλα, θυμηθείτε:

Μια ισχυρή οικογενειακή μονάδα γεμάτη σεβασμό και αγάπη είναι σημαντική για να βοηθήσει ένα υπερκινητικό παιδί. Οι γονείς παρέχουν τη βάση στα παιδιά για να χτίσουν τις αξίες τους και η συμπεριφορά ενός υπερκινητικού παιδιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς τελικά το αντιμετωπίζει το περιβάλλον του.